Kiedy Damon Gameau poznał kobietę, dla której jego serce zabiło mocniej, chciał zrobić na niej dobre wrażenie. Zmienił swój styl życia i znacznie ograniczył spożycie cukru. Stał się szczuplejszy, sprawniejszy, spokojniejszy i szczęśliwszy. A także dociekliwy. Zastanawiało go, jak to możliwe, że usunięcie cukru z diety tak wyraźnie wpłynęło na jego zdrowie i samopoczucie. Postanowił przeprowadzić na sobie eksperyment i zarejestrować jego przebieg kamerą. Założył, że przez 60 dni będzie codziennie zjadał tyle cukru, ile mieści się w 40 łyżeczkach. Do tego cukier ten miał pochodzić wyłącznie z pokarmów uchodzących za „zdrowe”, takich jak batoniki zbożowe, płatki śniadaniowe, niskotłuszczowe jogurty, soki czy koktajle owocowe. Rezultaty były zdumiewające. Choć Damon dostarczał organizmowi tyle samo kalorii co przed eksperymentem, w jego trakcie przytył blisko 9 kilogramów (w ciągu 60 dni). Po zaledwie kilku tygodniach stwierdzono u niego pierwsze objawy stłuszczenia wątroby. Lekarze, którzy monitorowali stan jego zdrowia w trakcie eksperymentu, ostrzegli, że jest na prostej drodze ku otyłości, cukrzycy i chorobom serca. Cały ten cukier to relacja z eksperymentu Damona, w której autor rzuca światło na podstępy, jakimi posługuje się przemysł spożywczy, wytwarzając, a następnie sprzedając nam swoje wyroby. Ujawnia, że branża współpracuje ze sobą i jest bardzo zdeterminowana, by utrzymać status quo, czyli nie dopuścić do zmniejszenia konsumpcji cukru na świecie, mimo że dolegliwości wynikające z jego nadmiernego spożycia zbierają coraz obfitsze żniwo. Ponadto udziela szeregu wyrozumiałych rad dla tych, którzy chcą zerwać ze słodkim nałogiem. Wskazuje produkty żywnościowe, których warto unikać, wyjaśnia, jak robić zakupy i czytać etykiety, a także radzi, jak przyrządzać zdrowe dania wolne od cukru. Ta zabawna, przebojowa i pobudzająca do myślenia opowieść ma potencjał, by zmienić nawyki żywieniowe całego pokolenia czytelników.

Reportaż totalny. Kronika naszych czasów. Jedna z ważniejszych książek non-fiction ostatnich lat. Ponad 795 milionów ludzi na świecie wciąż cierpi głód. Co dziewiąty mieszkaniec Ziemi nie ma co jeść. Niemal połowa dzieci, które kończą życie przed piątymi urodzinami, umiera z powodu niedożywienia - 3 miliony każdego roku. „Większość głodujących to ubodzy mieszkańcy krajów rozwijających się. Wciąż jest na świecie 1,4 miliarda ubogich […]. Miliard czterysta milionów ubogich, czyli ludzi, którzy nie mają niczego z rzeczy uznawanych przez nas za tak codzienne, tak oczywiste - domu, jedzenia, ubrania, światła, wody, perspektyw, nadziei, przyszłości - nie mają teraźniejszości”. Argentyński dziennikarz i pisarz Martín Caparrós zjeździł świat, próbując zrozumieć, dlaczego nawet dzisiaj dla dużej liczby z nas największym wyzwaniem pozostaje znalezienie odrobiny jedzenia. Przemierza Niger, Sudan Południowy, Madagaskar, Bangladesz, Indie, Stany Zjednoczone, Argentynę. Pisze o Chinach i Barcelonie, w której, w momencie kiedy pisarz kończy pracę nad książką, przybywa ludzi szukających resztek jedzenia w śmietnikach. Caparrós w porywający sposób przedstawia historię zmagań człowieka z głodem na przestrzeni wieków i udowadnia, że to właśnie głód był jednym z, a może nawet najważniejszym czynnikiem, kształtującym naszą cywilizację. Filozofia, sztuka, ekonomia, rolnictwo, gospodarka - u ich źródeł zawsze znajdziemy jedno słowo. Głód. Dlaczego zatem współczesny świat nie potrafi rozwiązać problemu głodu? Caparrós, jak na rasowego dziennikarza przystało, unika prostych odpowiedzi. Odwiedza wielkie biurowce, siedziby światowych firm i przeludnione slumsy. Na kilkuset stronach bezlitośnie obnaża mechanizmy pogłębiające problem niedożywienia. Eksplozja demograficzna, nierówności społeczne, spekulacje cenami żywności, masowy wykup gruntów, korupcja, fundusze walutowe, wielkie korporacje - to wszystko tworzy złożony system, w starciu z którym jednostka nie ma żadnych szans. Ogromna część książki to rozmowy: z politykami, działaczami organizacji pozarządowych, pracownikami korporacji, lekarzami i przede wszystkimi tymi, którzy każdego dnia całą swoją energię poświęcają na znalezienie czegoś do zjedzenia. Głód Caparrósa wytrąca z równowagi, zmusza do myślenia, a często nawet do zrewidowania swoich poglądów. To imponujący rozmachem reportaż oddający głos tym, którzy na ogół milczą. [lubimyczytac.pl]